12 stycznia uczniowie klasy III i uczestniczyli w wykładzie „Dziady” Adama Mickiewicza na scenie. Spotkanie zostało zorganizowane w ramach cyklu „Środy z Instytutem Filologii Polskiej UMCS".

Nasze liceum już od 2008 roku jest szkołą partnerską Instytutu Filologii Polskiej UMCS. W ramach współpracy uczniowie szkół partnerskich cyklicznie uczestniczą w zajęciach, warsztatach, wykładach prowadzonych przez pracowników naukowych UMCS. Młodzież jest zapraszana na specjalnie przygotowane spektakle, koncerty, bierze udział w konkursach, spotyka się z zapraszanymi przez UMCS gośćmi – są to m.in. dziennikarze, aktorzy, artyści, pisarze, ludzie świata nauki.

Sytuacja pandemiczna spowodowała, że Program Współpracy również zostały zmodyfikowany. Tym razem spotkanie zorganizowane przez Agnieszkę Opolską dla uczniów klasy III i odbywało się w formie zdalnej. Różnorodność teatralnych odsłon „Dziadów” Adama Mickiewicza zaprezentował młodzieży doktor Jarosław Cymerman z Katedry Współczesnej Literatury i Kultury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UMCS.

„Dziady” Adama Mickiewicza, choć napisane przez twórcę w formie dramatycznej, długo uchodziły za tekst przeznaczony przede wszystkim do czytania. Doktor Cymerman przedstawił próby przenoszenia dramatu na scenę w wieku XIX i uświadomił słuchaczom, że początkowo utwór Mickiewicza nie zrobił kariery w polskim teatrze. Dopiero w 1901 roku, dzięki Stanisławowi Wyspiańskiemu i jego adaptacji, „Dziady” na dobre wkroczyły do repertuaru polskich scen. Co zaskakujące – Wyspiański, będący reformatorem teatru, przyjął dość realistyczną koncepcję, rezygnując w znacznym stopniu z aspektu metafizycznego. Od tamtej pory wyzwania przenoszenia na deski teatralne tak złożonego dzieła romantycznego podejmowali się najwybitniejsi reżyserzy. Koncepcje były różne – symboliczne, monumentalne, nowatorskie i klasyczne, często odnoszące się do aktualnych wydarzeń i budzące kontrowersje.

Udział w spotkaniu był z pewnością cenną lekcją dla uczniów, pragnących poszerzać swoje humanistyczne zainteresowania, umożliwił pogłębienie wiedzy na temat dramatu romantycznego, podkreślał rolę indywidualnego oraz krytycznego spojrzenia na dokonania wielu twórców i artystów.